Ալեքսանդր brբրուեւն իրավամբ համարվում է մեր երկրի ամենահայտնի նկարիչներից մեկը: Նրա տաղանդավոր ֆիլմերն արժանի ներդրում ունեցան խորհրդային և ռուսական կինեմատոգրաֆում:
Ռուսական կինոյի վարպետը, ով իր փառքի գագաթնակետին էր հասել դեռ խորհրդային տարիներին, այսօր էլ բավականին տարածված է: Այնուամենայնիվ, նկարչի աշխատանքը, ինչպես մասնագիտությամբ իր գործընկերներից շատ հասակակիցների, բավականին հստակ բաժանված էր «առաջ» և «հետո»:
Ալեքսանդր brբրուևի կենսագրությունը և անձնական կյանքը
Ալեքսանդր Վիկտորովիչ brբրուեւը ծնվել է 1938 թվականի մարտի 31-ին մայրաքաղաքում: ԽՍՀՄ ժողովրդական կոմիսարի կոչման ապագա աստղի հայրը գնդակահարվեց, երբ նրա որդին ընդամենը երկու ամսական էր: Եվ այդ ժամանակ կար կապ դեպի Յարոսլավլի մարզ և պատերազմ վերադառնալուն պես տուն վերադառնալ:
Բակային մանկությունը, դպրոցական վատ կատարողականությունը և սպորտով զբաղվելը ձևավորեցին այդ կամային կորիզը մի երիտասարդի կերպարում, որը հետագայում նրան դարձրեց ամբողջ երկրի սիրելին: Թատերական ընտանիքը (եղբայր և մայր) գրեթե բռնի ուժով ստիպեց Ալեքսանդրին ընդունվել Բարձրագույն թատերական դպրոց: Շչուկին Կրթություն ստանալը V. A. Etush- ի ղեկավարությամբ թույլ տվեց երիտասարդ տաղանդին ամբողջովին ընկղմվել ստեղծագործական մթնոլորտում:
Եվ արդեն 1961 թվականին Zբրուևը ընդունվեց Լենկոմ:
Փառքը եկավ 1963 թվականին, երբ ռեժիսոր Անատոլի Էֆրոսը «տաղանդ» կատեգորիայում առանձնացրեց Ալեքսանդրին: Այսպիսով, նա իր կյանքի առաջին գլխավոր դերը ստացավ «Լերմոնտովի մասին …» ներկայացման մեջ: Այնուհետև Ա. Էֆրոսի ղեկավարությամբ «Իմ խեղճ մարատը» ֆիլմում լուրջ աշխատանք կար և սիրված ռեժիսոր Մարկ Zakախարովի դերերի մի ամբողջ շարք:
Այսօր հայտնի նկարիչը շարունակում է իր աշխատանքը Լենինի Կոմսոմոլի թատրոնում ՝ հավատարմություն հայտնելով բեմի հանդեպ, որը նրան հռչակ ու երկրպագուների ճանաչում է բերել:
Նկարչի անձնական կյանքը չի կարելի անվանել անամպ: Վալենտինա Մալյավինայի հետ առաջին ամուսնությունը տևեց չորս տարի: Եվ հետո տեղի ունեցավ ամուսնություն Լյուդմիլա Սավելիևայի հետ և սիրավեպ Ելենա Շանինայի հետ:
Նկարչի կինոգրաֆիա
1962 թ.-ին Ալեքսանդր brբրուևը իր առաջին դեբյուտը կատարեց «Իմ կրտսեր եղբայրը» ֆիլմում: Այս աշխատանքում ինձ բախտ է վիճակվել հանդես գալ Անդրեյ Միրոնովի և Օլեգ Դալի հետ, ինչը ամենաբնական ձևով բավականին դրական խթան է հաղորդել հետագա ստեղծագործական գործունեության համար: Այնուհետև «Երկրի բացվածքը» ֆիլմում կինոնկար կար, որն արժանիորեն ընդգրկված է ռուսական կինոյի «Ոսկե ֆոնդ» -ում:
Հարկ է նշել, որ Ալեքսանդր brբրուևի տաղանդավոր դերերը շատ ներդաշնակորեն տեղավորվում էին հետպատերազմյան շրջանում կոփված նրա բնավորության մեջ: Ստեղծագործական գործունեության անկումը տեղի է ունեցել 1990 թվականին, երբ դերասանական տաղանդների պահանջարկը նվազագույն էր: «Իննսունականների» երկրորդական դերերը արդյունք էին այն փաստի, որ դերասանը բավականին բացասական վերաբերմունք ուներ քրեական մշակույթի հերոսացման հետ կապված ստեղծագործության նկատմամբ:
«Տասներորդի» սկզբին տարիքը և առողջությունը սկսեցին բավականին լուրջ ազդել: Բայց, չնայած դրան, Ալեքսանդր brբրուևը շարունակում էր խաղալ «Ամուսնություն», «Բալենու այգի» և «Բորիս Գոդունով» ֆիլմերում:
Բացի վերոհիշյալ կինոնկարներից, պետք է նշել նաև հետևյալը., «Վտանգավոր գծում», «Պահիր ինձ, իմ թալիսման», «Սև վարդ ՝ տխրության խորհրդանիշ, կարմիր վարդ ՝ սիրո խորհրդանիշ», «Սալամանդրի մաշկ»:
Միգուցե մեր երկրում քչերն են լսել այս ֆիլմերի մասին: Դրանցում ռեժիսորների տաղանդավոր աշխատանքը բազմապատկվեց մեծ նկարչի հանճարով:
