Ողջ օրվա ընթացքում այս արարածները պառկած են իրենց դագաղների մեջ: Բայց գիշերը սկսվելուն պես նրանք արթնանում են ու գնում որսի: Խոսքը վամպիրների մասին է: Դրանք այսօր էլ կան: Ոչ միայն նրանք, ովքեր երկար ժանիքներ ունեն ու պառկած են դագաղների մեջ, այլ նրանք, ովքեր ապրում ու շնչում են, ինչպես բոլոր մարդիկ:
Լեգենդը ասում է, որ այդ արյունարբու արարածները գիշերը թափառում են Տրանսիլվանիայի և Ռումինիայի փողոցներում, նայում տեղի բնակիչների տների պատուհաններին: Նրանք դա անում են միայն մեկ նպատակով ՝ իրենց նուրբ քաղցր ձայներով հրապուրել «որսին»: Սրանք իրական դևերն են, որոնց գրավում է արյան համը: Նրանք ցավոտ ագահ արարածներ են: Բայց սրանք բոլորը առասպելական լեգենդներ են: Արժե նշել նաև վամպիրիզմի գիտական ասպեկտը:
Մարդկության պատմության մեջ դեռ չար ոգիներ չեն եղել, որոնք գիտության կողմից նույնքան ուշադրության կենթարկվեին, որքան վամպիրներին: Որոշակի գիտական աշխատությունների և տրակտատների անհամար քանակություն արդեն նվիրվել է այդ արարածներին: Եթե վամպիրների բոլոր նյութերն ու վկայությունները հավաքեք իրար, կարող եք ամուր գրադարան ձեռք բերել: Այսօր էլ գիտնականները երբեք մեկ րոպե չեն թողնում այսպես կոչված կենդանի «վամպիրների» խնդիրը:
Աշխարհի ամենաճանաչելի վամպիրը Վլադ III Տեպեսն է, որը առավել հայտնի է որպես կոմս Դրակուլա: Հենց այս ռումինացի տիրակալն ու վոյեվոդան դարձավ գրող Բրամ Ստոկերի համանուն էկրանավորված վեպի նախատիպը ՝ «Դրակուլա»:
Արնախումներ կա՞ն:
Նյու Յորքի ազգային համալսարանի ամերիկացի գիտնականները պնդում են, որ վամպիրներ գոյություն ունեն: Այնուամենայնիվ, փորձագետներն այստեղ մեկ նախազգուշացում են անում. Մարդկությունը պետք է դադարեցնի արնախումներին ընկնել որպես սատանայական արարածներ: Այսօրվա «վամպիրները» բոլորովին էլ սատանայի սերունդ չեն: Americanամանակակից «վամպիրիզմը», ըստ ամերիկացի գիտնականների, արդյունք է այսպես կոչված պորֆիրիայի `գենային հիվանդության դրսեւորման:
Ի՞նչ է այս հիվանդությունը:
Այս հիվանդությամբ տառապող մարդը իրական վամպիրի նշաններ է ցույց տալիս, եթե նա արյուն չի խմում: Վիճակագրության համաձայն, 200 հազար մարդուց 1-ը տառապում է գենային պաթոլոգիայի այս հազվագյուտ ձևով: Հիվանդի մարմինը այս դեպքում չունի կարմիր արյան բջիջներ ՝ էրիթրոցիտներ արտադրելու փոքրագույն հնարավորություն: Սա իր հերթին ազդում է երկաթի պակասության և արյան թթվածնի մակարդակի վրա:
Հետաքրքիր է, որ ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների ազդեցությունը նման մարդկանց մաշկի վրա կործանարար է. Գունանյութերի նյութափոխանակության ոչնչացումը և հեմոգլոբինի տարրալուծումը տեղի են ունենում հյուսվածքներում: Մաշկը դառնում է շագանակագույն և պայթում: Timeամանակի ընթացքում վամպիր հիվանդների մոտ այն ծածկվում է խոցերով և սպիերով: Հետեւաբար, արևի լույսը կտրականապես հակացուցված է հիվանդների համար: Ավելին, պորֆիրիան դեֆորմացնում է ջիլերը: Հազվագյուտ դեպքերում դա կարող է հանգեցնել մատների ոլորման:
Փաստաթղթավորված է, որ երբեմնի Կենտրոնական Ամերիկա բնակեցված հնդիկների մշակույթում արդեն գոյություն ունեին այնպիսի հասկացություններ, ինչպիսիք են «վամպիրիզմը» և «արյունախեղդերը»: Հետաքրքիր է, որ հնդկացիներն այսպես են անվանում կենդանի մարդկանց: Նրանք խոնարհվեցին նրանց առաջ:
Վամպիրիզմը բուժվա՞ծ է:
Գիտնականներն ասում են `այո: Նրանք արդեն կատարել են ԴՆԹ-ի հետ կապված մի շարք փորձեր, որոնց արդյունքների համաձայն նրանք հայտարարություն են տարածել այն մասին, որ բնածին պորֆիրիան հնարավոր է շտկել, և ձեռք բերված պորֆիրիան բուժել նորագույն և ժամանակակից միջոցներով: Այս ամենը կդադարեցնի հիվանդությունը վաղ փուլերում: