Theանգվածային դիտողը սովորաբար չի անհանգստանում մտածել որոշակի ֆիլմերի թարգմանության որակի մասին, քանի որ նրա համար հաճախ միայն էությունն է կարևոր: Եվ միայն կինեմատոգրաֆիայի իրական գիտակները կարծում են, որ հենց թարգմանությունն է, որ օգնում է ոչ միայն գրավել ռեժիսորի իրական մտադրությունը, այլև լիարժեք վայելել հերոսների երկխոսությունները: Դմիտրի Յուրիիչ Պուչկովը (Գոբլին) համարվում է ռուսերեն թարգմանության լավագույն հեղինակներից մեկը: Նա միշտ օրիգինալի մթնոլորտը առավելագույն ճշգրտությամբ է փոխանցում երկխոսություններում և մենախոսություններում ՝ նկարի ենթատեքստը լրացնելով շողշողուն և ինքնատիպ ներկայացմամբ:
Մեծ Լեբովսկին (1998)
Անցյալ դարի վերջին ստեղծված այս նկարն այժմ կատակերգության դասական է, և ցանկացած մարդ, ով իրեն կինեմատոգրաֆիստի իսկական սիրահար է համարում, արդեն տեսել է Կոեն եղբայրների պաշտամունքային ռեժիսորների այս հիանալի ստեղծագործությունը:
Նկարի գլխավոր հերոսը ՝ Դյուդ մականվամբ մի մարդ, միանգամայն անբավարար է, հիպպի և երջանիկ ամուրի, ով մի գեղեցիկ օր հայտնվում է մի շարք բոլոր արկածների մեջ, որոնք ամբողջովին տապալում են նրա սովորական կյանքի ուղին: Մինչ հերոսը տարօրինակ դեպքերի անվերջանալի ցիկլի մեջ ընկներ, նրա ամենօրյա կյանքը բաղկացած էր խմելուց, տունը զարդարելուց և բոուլինգ խաղալուց, ինչպես ինքը ՝ նույնքան լոֆար ընկերների հետ: Գանգստերները սխալ են անում Դյուդին միլիոնատեր Լեբովսկու համար, ով ֆիլմի համանունն էր:
Aանկանալով կողոպտել մի հարուստ մարդու ՝ երկու ավազակ ներխուժում են նրա տուն, հերոսից փող պահանջում ու փչացնում նրա գորգը, որը ծառայում էր որպես կարևոր արտեֆակտ տղայի բնակարանում: Դրանից հետո ծայրաստիճան վիրավորված ամուրին որոշում է այցելել մեծահարուստ Լեբովսկու առանձնատուն ու նրանից նոր գորգ պահանջել:
Ավելին, այս նկարի սյուժեն անհեթեթ և հետաքրքրաշարժ բնույթ է ստանում: Հերոսը և նրա ընկերները սկսում են կռվել գանգստերի դեմ ՝ դա անելով ծայրաստիճան ոչ պրոֆեսիոնալ ձևով: Ֆիլմը պարունակում է ակամա քաոսի հոսք և սեւ հումորի տարրեր, որոնք Դմիտրի Յուրիևիչը վարպետորեն փոխանցում է իր ստեղծագործություններում: Հնարավոր է, որ ֆիլմը նման ժողովրդականություն չստանար Ռուսաստանում, եթե Գոբլինը չվերցվեր աշխատանքի:
«Կողպեք, պաշար, երկու բարել» (1998)
Սա բրիտանացի կինոռեժիսոր Գի Ռիչիի առաջին լիամետրաժ կինոնկարն է: Պատահեց, որ Ռիչիի դեբյուտը չափազանց հաջող էր, և այժմ «Կողպեք, պաշար, երկու տակառ» ֆիլմը, երկրպագուների մեծամասնության կարծիքով, համարվում է իր կարիերայի լավագույն կինոռեժիսորը: Երբ կինոնկարը առաջին անգամ թողարկվեց պաշտոնապես, քննադատները շատ երկիմաստ արձագանքեցին դրան ՝ նկարը կրկնօրինակելով Քվենտին Տարանտինոյի ստեղծագործությունների երկրորդական նմանությամբ:
Բայց ժամանակը ամեն ինչ տեղն է դրել, և այսօր Գի Ռիչիի աշխատանքը իրավամբ համարվում է կինոյի դասական: Չորս ծոց ընկերները, որոնք կուտակել են յուրաքանչյուրը 25 հազար ֆունտ ստեռլինգ, որոշեցին, որ լավ կլինի կես միլիոն ֆունտ ստեռլինգ շահել թղթախաղում մի սրածայրից և Հարի կացին մականունով վերջին գանգստերից, որի հետ պետք է ունենա նրա ընկերներից մեկը ՝ Էդին: խաղալ Բնականաբար, այս ձեռնարկությունն անհաջող է ստացվում, և տղան կորցնում է նույն կես միլիոն ֆունտը ավելի կտրուկի դիմաց: Նրան առաջադրվեց հստակ պահանջ `գումարը վերադարձնել ուղիղ մեկ շաբաթվա ընթացքում: Հակառակ դեպքում, այս ավազակախմբի յուրաքանչյուր անդամ կկորցներ իր մատը:
Ընկերները պետք է ինչ-որ կերպ դուրս գան այս ծայրահեղ սարսափելի իրավիճակից: Այստեղից է սկսվում զվարճանքը: Անդրաշխարհի, բրիտանական բարձրորակ հումորի մութ մթնոլորտը, շատ աղբ ու ակնառու սյուժե. Այս ֆիլմն ունի այս բոլոր հատկությունները: Գոբլինի թարգմանության շատ երկրպագուներ կարծում են, որ այս ֆիլմի ձայնային խաղը նրա լավագույն աշխատանքն է: Դրանում նա ոչ միայն մեկ անգամ ցույց տվեց թարգմանչի իր տաղանդը, այլ նաև ապացուցեց, որ ռեժիսորի մտադրությունը կարող է լիովին գրավել միայն այն դեպքում, երբ ֆիլմի հերոսի յուրաքանչյուր արտահայտություն լիովին համապատասխանի սցենարում գրված նրա բնօրինակ դիտողություններին:
Լրիվ մետաղական բաճկոն (1987)
Իսկական դասականի և կինեմատոգրաֆիայի վարպետ Սթենլի Կուբրիկի կինոնկարը հեռուստադիտողներին կպատմի, թե որքան սառը և դաժանորեն է ամերիկյան բանակային համակարգը նախօրեին պատրաստում տղաներին Վիետնամի պատերազմին ՝ այդ ծովային ուժերը դարձնելով իրական մարդասպաններ, ովքեր չգիտեն խղճահարություն և արդարություն: Անշուշտ, շատերը տեսել են «Լրիվ մետաղական բաճկոն» ֆիլմից հայտնի հատվածը, երբ սերժանտ Հարթմանը բավական համոզիչ ձևով շարված նորակոչիկներին հասկացնում է, որ կատակներն ավարտվել են, քանի որ այս պահից նրանց համար նոր կյանք է սկսվում, որոնք նրանք այլևս մարդիկ չեն, այլ «ամերիկյան զենք» և «մահվան սուրհանդակ»: Այս հատվածից հետո կարող եք մտածել, որ ֆիլմը կատակերգական է լինելու, բայց դա ամբողջովին ճիշտ չէ: Հումորի ու հեգնանքի միջոցով զգացվում է դրամատիկ և դաժան ֆոն ՝ բացահայտելով պատերազմի ողջ խելագարությունն ու ցավը:
Սա Կուբրիկի ամենակարևոր ֆիլմերից մեկն է, ուստի յուրաքանչյուր կինասեր պարզապես պարտավոր է դիտել այն: Եվ դա լավագույնս արվում է Գոբլինից ճիշտ թարգմանության մեջ: Չնայած այն հանգամանքին, որ «Ամբողջական մետաղյա պատյան» -ը բավականին հին ֆիլմ է, իր թարգմանության մեջ Պուչկովը հերոսների երկխոսությունները հնարավորինս հարմարեցրեց ժամանակակից կյանքի իրողություններին ՝ հանդես գալով որպես կարծրատիպերի իսկական ոչնչացնող, քանի որ շատ կինոքննադատներ դեռ հավատում են որ նոր թարգմանությունները պարտադիր պետք է համապատասխանեն այն ժամանակաշրջանին, երբ նա նկարահանել է ֆիլմը:
The Boondock Saints (1999)
Ամերիկացի ռեժիսոր Թրուի Դաֆին առաջին անգամ հանրությանը ցուցադրեց այս հետաքրքրաշարժ ֆիլմը 1999 թվականին: Սա գունագեղ հանցագործ կատակերգություն է, որում հանկարծ աստվածային լուսավորություն է գալիս իռլանդական ծագմամբ երկու եղբայրներ: Նրանք սկսում են հավատալ այն ամենին, ինչը նրանց վիճակված է հեղափոխական ցնցում կատարելու ամբողջ աշխարհում: Եղբայրները հավատում էին, որ իրենց առաքելությունն էր ամբողջովին մաքրել մեր մեղավոր երկիրը բոլոր տեսակի չար ոգիներից: Քոնորն ու Մերֆին սկսեցին իրենց օրերն անցկացնել արդար կյանքի համար պայքարելով ՝ որսալով ստոր ու ագահ ավազակների, որոնք բացասաբար էին ազդում քաղաքի կյանքի վրա և խաթարում հասարակական կարգը: Եղբայրները համոզված էին, որ իրենք լավ գործ են անում, քանի որ «չկա ավելի մեծ չարիք, քան ազնիվ մարդկանց անտարբերությունը»:
Գեղեցիկ փողոցային նկարահանումների, սեւ հումորի և հուզիչ արկածների հուսահատ երկրպագուներին այս ֆիլմը հաստատ դուր կգա: Երկու եղբայրների պատմությունը հեռուստադիտողին չի ձանձրանա: Իզուր չէ, որ Գոբլինն իր հոդվածներում և հարցազրույցներում բազմիցս ասել է, որ «Սրբերը Բունդուկից» կտավը խստորեն առաջարկվում է դիտելու Տրոյ Դաֆիի ստեղծագործության բոլոր երկրպագուներին: Ինքը ՝ Դմիտրի Յուրևիչը, խոստովանում է, որ այս ֆիլմը իր նախընտրածների ցուցակում է, ուստի իր թարգմանությունը կատարելիս նա մանրակրկիտ վերլուծում էր հերոսների անգլերեն լեզվով խոսքը, և միայն դրանից հետո էր այն վերածում մեզ հասկանալի արտահայտությունների:
Pulp Fiction (1994)
Երկխոսությունների և աղբի վարպետ, կանացի ոտքերի և սև հումորի սիրահար, հմուտ գող և արյան թագավոր Քվենտին Տարանտինոն 1994 թվականին թողարկում է «Pulp Fiction» ֆիլմը և ամբողջությամբ պայթեցնում կինոարդյունաբերությունը: Խորհրդանշական աշխատանքը քննադատների կողմից անմիջապես բարձր գնահատվեց: Հենց այս ֆիլմի համար էր, որ Տարանտինոն ստացավ շատ տարբեր մրցանակներ, այդ թվում ՝ Օսկար մրցանակ ՝ լավագույն սցենարի համար: Ի վերջո, «Pulp Fiction» - ը ոչ միայն հիանալի կինոնկար է, այլեւ անկախ ամերիկյան կինոյի մի տեսակ խորհրդանիշ:
Քննադատների կողմից բարձր գնահատականի արժանանալուց բացի, ֆիլմը շատ արագ ճնշող սեր ստացավ նաև աշխարհի երկրպագուների կողմից: Շատերը դեռ համարում են, որ այս աշխատանքը ոչ միայն Քվենտին Տարանտինոյի ամենահայտնի կինոնկարը, այլև նրա ռեժիսորական տաղանդի ամենահաջող մարմնավորումն է: Իրոք, «ulալկապատկերում» նա հաճախ էր դիմում ոչ գծային հեքիաթների օգտագործմանը ՝ ֆրանսիական նոր ալիքի ռեժիսոր Jeanան-Լյուկ Գոդարից փոխառված տեխնիկա: Հեղինակի այս որոշումն էր, որ ֆիլմին տվեց յուրօրինակ գեղագիտություն:
Թեթև երկխոսություն, սեւ հումոր և շատ աղբարկղ. Այս ամենը կազմում է ֆիլմի հիմքը: Ֆիլմը խորհուրդ է տրվում դիտել միայն Գոբլինի ճիշտ թարգմանությամբ, որում գրաքննություն չկա: Հակառակ դեպքում հնարավոր չի լինի որսալ այս գեղագիտական կառուցված քաոսի ամբողջ մթնոլորտը: Իր թարգմանության մեջ Դմիտրի Յուրևիչը հաշվի է առել ֆիլմի բոլոր զվարճալի պահերը, ինչպես նաև մեծ ուշադրություն է դարձրել գլխավոր հերոսների խոսքի դիմանկարներին:
