Գեղարվեստական գրականության թարգմանությունն իսկապես ստեղծագործական գործընթաց է: Գեղարվեստական ստեղծագործությունների թարգմանիչը իրավամբ կարելի է գրող անվանել: Երբ նա գիրք է թարգմանում օտար լեզուներից մեկից, գործնականում այն ստեղծում է զրոյից:
Մասնագիտական թարգմանիչները գրական թարգմանությունը համարում են իրենց աշխատանքի ամենադժվար ոլորտներից մեկը: Այն չի կարող համեմատվել ինչպես գործարար, այնպես էլ համաժամանակյա թարգմանության հետ, ինչը չի պահանջում նախադասությունների ներդաշնակություն և ոճի պահպանում:
Գրական թարգմանության հիմնական առանձնահատկությունները
Անկախ այն բանից, թե որ լեզվով է գրված ստեղծագործությունը, գրական թարգմանությունը պետք է պահպանի իր մթնոլորտն ու հեղինակի ոճը: Միևնույն ժամանակ, գրական թարգմանությունը չպետք է լինի բառացի: Ընդհակառակը, դա շատ ազատ, անվճար թարգմանություն է, որը ճշգրտություն չի պահանջում:
Գրական թարգմանության առանձնահատկություններից մեկը բնօրինակ տեքստի հատկությունների հետ փոխհարաբերությունն է: Հաճախ թարգմանիչը ստիպված է աշխատել բառակապակցական արտահայտությունների կամ բառախաղի հետ: Եթե դրանք բառացիորեն թարգմանվեն, տեքստի իմաստը կկորչի: Որպեսզի դա տեղի չունենա, թարգմանիչը պետք է գտնի նման արտահայտություններ և խաղա բառերի հետ այն լեզվով, որով թարգմանվում է տեքստը: Այս կերպ նա կկարողանա պահպանել դրա հեղինակի բնորոշ հումորը:
Գեղարվեստական ստեղծագործության իսկապես արժանի թարգմանություն կարող է կատարել միայն թարգմանիչը, որը գրելու նվեր ունի: Միայն ստեղծագործական շնորհալի թարգմանիչը կարող է ընթերցողների մոտ առաջացնել նույն զգացմունքներն ու փորձը, որոնք կառաջանան բնօրինակը կարդալիս:
Գրական թարգմանության մեկ այլ առանձնահատկությունն է `համապատասխանել դարաշրջանի ոճին և ստեղծագործության մեջ արտացոլված դարաշրջանի մշակութային համատեքստին: Դա անելու համար թարգմանիչը պետք է ուսումնասիրի այն դարաշրջանը, որին պատկանում է աշխատանքը, ինչպես նաև այն երկրի մշակույթն ու ավանդույթները, որտեղ տեղի է ունենում գործողությունը:
Պոեզիայի թարգմանություն
Ամենամեծ դժվարությունը պոեզիայի թարգմանությունն է: Poemանկացած բանաստեղծություն բառացի թարգմանության մեջ վերածվում է բառերի անհամապատասխան շարքի: Թարգմանիչը ստիպված է այն գործնականում վերաշարադրել: Ուստի պրոֆեսիոնալ բանաստեղծները ամենից հաճախ զբաղվում են պոեզիայի թարգմանությամբ, երբեմն այնպիսի կարկառուններ, ինչպիսիք են Վալերի Բրյուսովը, Բորիս Պաստեռնակը, Սամուիլ Մարշակը: Երբեմն բանաստեղծական թարգմանությունը վերածվում է միանգամայն ինքնուրույն, ինքնատիպ ստեղծագործության, իսկ դրա թարգմանիչը դառնում է լիարժեք հեղինակ: Օրինակ, դա տեղի ունեցավ Գասթեի «Անտառի ցարը» ռոմանտիկ բալլայի հետ, որը թարգմանեց Վասիլի Անդրեեվիչ ukուկովսկին:
Unfortunatelyավոք, այսօր ոչ բոլորն են խոսում օտար լեզուներով, և շատ գործեր իրենց ընթերցողին գտնում են մոլորակի բոլոր անկյուններում, առաջին հերթին գեղարվեստական գրականության թարգմանիչների արվեստի շնորհիվ:
