2010-ի հեռուստատեսային սենսացիաներից մեկը «Դպրոց» շարքն էր: Այս նախագիծը մեծ ուշադրություն գրավեց հեռուստադիտողների և քննադատների կողմից, առաջին հերթին իր սյուժեի `ժամանակակից դպրոցում առկա հարաբերությունների և ներկայացման ոճի պատճառով:
Այս նախագծի ռեժիսորը Վալերիա Գայի Գերմանիկան էր, որն արդեն հայտնի էր «Բոլորը կմեռնեն, բայց ես կմնամ» աշխատանքով, որը ստացավ Կաննի կինոփառատոնի մրցանակներից մեկը:
Հեռուստասերիալի թեման ժամանակակից ավագ դպրոցի աշակերտների կյանքն էր, նրանց հարաբերությունները միմյանց հետ, ծնողների և ուսուցիչների հետ: Նկարը պարունակում է հերոսներ, որոնք բավականին բնորոշ են ժամանակակից ռուսական դպրոցին: Սերիալի նպատակը հենց ռեժիսորի կողմից հասկանալի իրականության ցուցադրումն էր: Դրան նպաստում էր նկարահանման եղանակը. Ոչ մի եռոտանի և զարդարանքների օգտագործում, ինչպես նաև կուլիսներից դուրս երաժշտական լրացուցիչ նվագակցում: Ենթադրվում էր, որ սա սերիալին կեղծ-վավերագրական տեսք կտար:
Ընդհանուր առմամբ թողարկվել է ֆիլմի 69 դրվագ: Առաջին շարքով պատմվածքի կենտրոնը սովորական մոսկովյան դպրոցի 9-րդ «Ա» դասարանն է: Պատմվածքում բավականին դժվար է առանձնացնել գլխավոր հերոսներին. Միանգամից մի քանի պատմվածքներ են զարգանում: Հիմնական թեման կարելի է համարել ուսանողների շրջանում իրենց մեջ առաջացող ներքին հակասությունները: Դրանք կարող են առաջանալ ինչպես պարզ հակակրանքով, այնպես էլ անպատասխան սիրով: Տնօրենը դպրոցը ցույց է տալիս որպես բավականին դաժան աշխարհ, որտեղ դեռահասները պարբերաբար միմյանց վիրավորում են:
Ոչ պակաս բարդ են երեխաների և ծնողների հարաբերությունները: Սերիալում ստեղծվեց Աննա Նոսովայի կերպարը. Մի տատիկ և պապիկի դաստիարակած մի աղջիկ, բայց ապրում էր նրանց չափից ավելի սիրո և գերպաշտպանվածության բեռը: Հետաքրքիր է նաև այնպիսի հերոս, ինչպիսին է Վադիմ Իսաևը, որին հոր ալկոհոլիզմը դրդում է տարվել արմատական քաղաքական գաղափարներով:
Պատմության մեջ մեծ ուշադրություն է դարձվում ուսուցիչներին: Դրանցից մի քանիսը ցուցադրվում են դրական կողմերից, բայց հաճախ նրանց լիազորությունները բավարար չեն դպրոցում իրավիճակը վերահսկելու համար:
Շարքի հենց սյուժեն և նյութի ներկայացման ձևը հասարակության կողմից առաջացրեցին շատ խառը արձագանք: Բայց տնօրենի պաշտոնի թե՛ կողմնակիցները, և թե՛ հակառակորդները համաձայն են, որ դպրոցական կյանքը ցուցադրվում էր բավականին անճոռնի կողմից: Հարցն այն է, թե որքանով է այս պատկերը համապատասխանում իրականությանը:
