Հոլիվուդյան աստղ, երգչուհի, ծննդյան պուերտորիկացի Ռիտա Մորենոն շարունակում է մնալ շոու բիզնեսում յոթանասուն տարի: Նա ունի իր հեղինակության մի քանի հեղինակավոր մրցանակներ: Դրանց թվում են «Ոսկե գլոբուսը» և «Օսկարը»:
Դերասանուհու կարևորագույն աշխատանքների թվում ներառվել են «Արքան և ես» և «West Side Story» մյուզիքլների կինոնկարների երկրորդական դերերը:
Հաջողության ճանապարհի սկիզբը
Պուերտո Ռիկոյում, 1931 թ., Ռոզիտա Դոլորես Ալվերիոն ծնվել է դեկտեմբերի 11-ին Հումակաո քաղաքում ՝ դերձակուհու և ֆերմերի ընտանիքում: Շուտով ապագա դերասանուհին ունեցավ կրտսեր եղբայր:
Rնողները բաժանվեցին, երբ Ռիտան հինգ տարեկան էր: Եղբայրը մնաց իր հոր մոտ, իսկ մայրն ու դուստրը տեղափոխվեցին Նյու Յորք: Ամերիկայում ապագա հայտնի անձը կրթություն ստացավ և հետագայում սկսեց խաղալ թատրոնի բեմում:
Աղջիկը շուտ սկսեց պարի դասեր հաճախել: Նրա ուսուցիչ դարձավ հայտնի պարուսույց Պակո Կանզինոն:
Որպես դերասանուհի ՝ տասնմեկամյա Ռիտան մասնակցել է իսպաներեն ամերիկյան նկարների թարգմանությանը: Դժվար ստացվեց դեպի փառքի ճանապարհը: Հիսունականների նկարներում Մորենոն ստացել է միայն փոքր դերեր:
1944 թվականին Մորենոն ստանում է իր առաջին բեմական աշխատանքներից մեկը Բրոդվեյում: Այդ ժամանակ ապագա հայտնին տասներեք տարեկան պատանի էր: Այնուամենայնիվ, տպավորիչ պայծառ աղջիկը չէր կարող աննկատ մնալ հոլիվուդյան ռեժիսորների ու հեռուստադիտողների կողմից:
Ռիտա Մորենոյի հետ ամենահայտնի ներկայացումները «Ռիցն» ու «Գանտրին» են: Վերջինիս մեջ կատարած աշխատանքի համար կատարողը շահեց Թոնիի թատերական մրցանակ: 1985 թվականին Ռիտան ստացավ Սառա Սիդոնսի մրցանակ Չիկագոյում թատերական ներկայացման համար:
Կարիերայի սանդուղք
Ռիտան նկարահանման հրավեր է ստացել մի քանի հաջող արտադրություններից հետո: «Նոր Օռլեանի սիրելին» և «Երգում է անձրևի տակ» ֆիլմերում աղջիկը ստացավ իր դեբյուտային փոքր դերերը:
Չնայած հերոսների էպիզոդիկ բնույթին, հավակնոտ կատարողը ստացավ իր հաջողությունը: Աստիճանաբար առաջխաղացումը սկսեց բարձրանալ փայփայված փառքի և փառքի:
Նկարահանումներին զուգահեռ, Ռիտան շարունակեց աշխատել Բրոդվեյում: Հանդիսատեսը շատ էր սիրում նրան, ժամանակի ընթացքում դերասանուհուն սկսեցին տրվել գլխավոր դերերը մյուզիքլում:
Մանկական «Էլեկտրական ընկերությունը և Օզի բանտի շատ եղանակներ» կրթական շարքում Ռիտան հայտնվել է հեռուստատեսությունում: Էլեկտրական ընկերությունում դերասանուհին վարվել է մի քանի հերոսների հետ: «Օզի բանտում» Ռիտայի հերոսուհին միանձնուհի է, որը հոգեբանորեն օգնում է բանտարկյալներին:
Մորենոն շոու-բիզնեսի աշխարհում ստացել է բազմաթիվ հեղինակավոր մրցանակների: Պատմության մեջ նա մնում է միակ կինը, ով արժանացել է կինոյի, թատրոնի, հեռուստատեսության և երաժշտության բոլոր գլխավոր մրցանակներին:
Ռիտան ստացավ «Ազատության նախագահական մեդալ» ՝ ԱՄՆ քաղաքացիական բարձրագույն պարգև, երկրի մշակութային կյանքում ներդրած ավանդի համար:
Արժանի ճանաչում
Աղջիկը ստիպված չի եղել բողոքել աշխատանքի պակասից: Նա անընդհատ նկարահանման առաջարկներ էր ստանում: Ueիշտ է, Ռիտայի գնահատականն այդ ժապավեններում իր աշխատանքների մեծ մասի վերաբերյալ շատ միջակ է. Սյուժեները կարծրատիպային էին:
Բոլոր ռեժիսորները լատինամերիկյան տիպի դերասանուհիներին հրավիրում էին միայն Իսպանիայի բնակիչների մասին կարծրատիպային գաղափարները մարմնավորելու համար: Բայց Ռիտայի համար ոչ բոլոր ֆիլմերն էին սովորական երեւում:
Յուլ Բրայնների հետ միասին կատարողը մասնակցեց «Թագավորը և ես» ֆիլմին: Քննադատների և հեռուստադիտողների արձագանքները խանդավառ էին: 1961-ին West Side Story մյուզիքլի կինոնկարին հաջորդեց Օսկարը:
Անիտա Մորենոյի կերպարը հիանալի կերպով մարմնավորել է: Նրա կատարումը չէր կարող անտարբեր թողնել միլիոնավոր հանդիսատեսի սրտերը: Իրական փառքը կատարողին սպասում էր նման աշխատանքից հետո: Թե՛ «Ոսկե գլոբուսը», թե «Օսկար» Ռիտան ստացան լավագույն երկրորդական կին դերերի համար:
Ռիտան Պուերտո Ռիկոյի առաջին դերասանուհին էր, ով շահեց ոսկե արձանը: Նա հույս հայտնեց, որ այժմ դերերի ընտրությունը զգալիորեն ընդլայնվելու է: Բայց իրականությունը հիասթափեցնող էր:Իսպանախոս տիպը գնահատվել է որպես հարմար միայն արևմտյան և ավազակային ժապավեններին մասնակցելու համար: Օսկարը չի փոխել իրավիճակը:
Թողնելը և վերադառնալը
Ռիտան լքեց Հոլիվուդը և յոթ տարի չէր նկարահանվում ֆիլմերում:
West Side Story- ից անմիջապես հետո էկրանին հայտնվեցին Մորենոյի երկու ժապավեններ: Դերասանուհու առաջին գլխավոր դերը Թենեսի Ուիլյամսի ստեղծագործության հիման վրա նկարահանված «Ամառն ու ծուխը» դրաման էր: Դերասանուհին մասնակցել է նաեւ «Մարտական աղաղակ» -ին: Մինչ կամավոր աքսորի սկիզբը սրանք վերջին աշխատանքներն էին:
Կատարողը վերադարձավ 1968 թվականին: Հայտնի Մարլոն Բրանդո Մորենոյի հետ միասին նա խաղաց «Հաջորդ օրվա գիշերը» քրեական դրամայում: Հետո կային Փոփին, Մարլոուն, Չորս եղանակները, Ռիցը:
Ռիտան մասնակցել է Rockford Detective Dossier- ի երեք դրվագների: 1978-ին իր աշխատանքի համար նա ստացել է «Էմմի» ՝ հեռուստատեսային համարժեք «Օսկար»:
Ռիտա Մորենոն մասնակցել է «Քեյն» և «Տգեղ» հեռուստասերիալների աշխատանքներին: Մեծ էկրանին 2010 թվականին հայտնվեց «4 ընտրված» ժապավենը: Դրանում Ռիտան ստացել է Աննա Մարիա Ռաջասի կերպարը:
Ընտանեկան կյանք
Ըստ դերասանուհու պատմությունների ՝ հիսունականներին ութ տարի նա սիրավեպ է ունեցել Մարլոն Բրանդոյի հետ: Նա նույնիսկ նրանից հղիացավ, բայց նա պնդեց ազատվել երեխայից: Մորենոն փորձեց ինքնասպան լինել, հսկայական չափաբաժին քնաբերներ ընդունեց: Հարցազրույցներից մեկում Ռիտան խոստովանել է սիրավեպերը Էդվիս Փրեսլիի, Էնթոնի Քուինավիի և Դենիս Հոփերի հետ:
1965 թվականին դերասանուհին ամուսնացավ սրտաբան Լեոնարդ Գորդոնի հետ: Ավելի ուշ նա դարձավ իր կնոջ ՝ դերասանուհու մենեջերը: Ամուսնության մեջ Ռիտան դուստր է ունեցել ՝ Ֆերնանդան: Ամուսիններն արդեն երկու թոռ ունեն:
Հարսանիքից հետո Ռիտային ավելի շատ անհանգստացնում էր ընտանիքն ու տունը, ոչ թե կրակելը: Կին ու մայր դառնալուց հետո միայն դերասանուհին որոշեց վերադառնալ կինոարդյունաբերության աշխարհ: Նա մասնակցել է «Մարլոու», «Կիրքը փայտի համար», «Սիրո նավակը» ֆիլմերում: 2010 թվականին մահացավ աստղի ամուսինը:
Ռիտան շարունակում է աշխատել կինոյում և հեռուստատեսությունում: Նա չի պատրաստվում թոշակի անցնել:
