Գիշեր նկարելը ավելի հեշտ կամ դժվար չէ, քան տնային կատու կամ Բենգալյան վագր նկարելը: Պարզապես կա մարմնի կառուցվածքի և չեֆայի գույնի մի շարք առանձնահատկություններ, որոնք պետք է արտացոլվեն նկարում:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Խորհուրդ է տրվում սկսել մարմնով cheetah նկարել: Այն ավելի երկարավուն է ու բարակ, քան մյուս վայրի կատուները: Եթե դուք վազող անհատ եք նկարում, ապա պետք է ընդգծեք նրա խորտակված փորը և բավականաչափ ուժեղ կողերը: Cheetah- ը գործնականում ճարպի կուտակումներ չունի, և մկանները ծայրաստիճան զարգացած են: Երբ հանգիստ քայլում է, մեջքը թեքվում է:
Քայլ 2
Եթե համեմատենք չեֆետի մարմնի կառուցվածքը այլ կատուների համամասնությունների հետ, ապա նրա թաթերի երկարությունը անմիջապես հարվածում է: Ամբողջ աշխարհի գիշատիչների շրջանում նա ամենաերկար ոտքն է: Սա պետք է արտացոլվի նկարում: Cheetah- ի ազդրերը հզոր են, մկանային. Վազող cheetah- ում թաթերի այս հատվածում մկանների լարվածությունը տեսանելի է: Ոտքերի ծնոտներն ու արմունկները բարակ են, այնքան ուժեղ և հզոր չեն, որքան առյուծի կամ լուսանի:
Քայլ 3
Cheetah- ն ավելի փոքր գլուխ ունի, քան մյուս վայրի կատուները: Դա նույնիսկ փոքր է թվում ՝ հաշվի առնելով այն փաստը, որ այս գիշատիչը հզոր զնգոց ունի: Նա ունի նաև փոքր կլոր ականջներ, որոնք վազքի ժամանակ սերտորեն սեղմվում են գլխին, որպեսզի նվազեցնեն օդային դիմադրությունը: Դունդի կողմերին կան բարակ սեւ շերտեր:
Քայլ 4
Ամենադյուրին ճանապարհը պոչը նկարելն է: Պետք է հիշել, որ այն շատ երկար է և կազմում է այս վայրի կատվի մարմնի երկարության երեք քառորդը:
Քայլ 5
Մենք չպետք է մոռանանք չեֆայի գույնի մասին: Նրա մաշկի հիմնական գույնը դեղինն է, փորը ՝ ավելի բաց, մեջքը ՝ մի փոքր ավելի մուգ: Եվ, իհարկե, վերին մասից մինչև պոչի ծայրը ընկած ամբողջ չեթան ցրված է տարբեր ձևերի սեւ բծերով: Բայց հարկ է հիշել, որ աչքերի, քթի, դեմքի և կզակի տակ ոչ մի կետ չկա: Պոչի վերջում սեւ կետերը միաձուլվում են և կազմում շրջանակներ:
